Regen!

Eindelijk was daar de eerste koers van het seizoen met regen! Want ja, ik vind koersen in de regen leuk. Daarnaast was Huijbergen ook het eerste criterium van het seizoen. Bij de start was meteen al het verschil te merken, ineens was iedereen een stuk minder gestresst en konden we redelijk normaal opstellen. (Al had dit misschien ook te maken met het feit dat niemand er zin in had om een half uur stil te gaan staan in de regen)

Starten op de eerste rij bleek wederom een goed idee, want na de start begaven we ons meteen over glibberige klinkerbochtjes. Mede dankzij m’n goede start kon ik de hele koers goed mee voorin het peloton meekomen. Af en toe lukte het me zelfs om mee te springen met een kleine ontsnapping. Na een typische koers van veel aanvallen, gaten dichtrijden en weer stil vallen. In de laatste rondes was het zaak om goed voorin te blijven en had ik mezelf voorgenomen om beter een keer extra op kop te komen dan me weer naar achteren te laten duwen. Met nog een laatste poging op 2,5 rond voor het einde was het voor iedereen duidelijk dat we zouden gaan sprinten voor de overwinning. Op een of andere manier managede ik het om mezelf behoorlijk te plaatsen voor de sprint, de hekken te ontwijken en te finishen als 12e.

Hoppa! Dat ging lekker! Als je zo lekker van voren mee kunt doen in de koers is koersen nog leuker! De afgelopen tijd heb ik mezelf wel eens afgevraagd waarom ik fietsen ook al weer leuk vond. Nou hierom dus. Want zo’n dag als vandaag is oprecht leuk! Bijkomend pluspuntje van de dag; ik merkte tijdens de koers dat ik zo veel makkelijker mee kwam dan voorheen. Dat bewijst voor mezelf dat mijn uitvoering van trainingsplanning zo slecht nog niet is. Met goede moed ga ik de nieuwe week in, voor een nieuwe fase in de trainingsopbouw. Waarover later meer..

Mijn benen lijken nog best schoon hè? Ik kan je verklappen dat op de bovenste rand van mijn sokken in witte letters Wilvo stond, zo schoon was ik dus nog…