Eerste dag

Gisteren was weer zo’n dag. Een eerste dag.
Binnen een krappe vijf maanden mocht ik voor de vierde keer beginnen aan mijn eerste dag op een afdeling. Ondanks dat ik inmiddels wel een beetje handigheid gekregen heb in die eerste dagen, was het ook gisteren toch weer een beetje spannend. Want je weet nooit welke verrassingen je te wachten staan.

Een gemiddelde eerste dag begint eigenlijk al de dag ervoor: driedubbel checken of je echt alle formulieren hebt ingevuld en teruggemaild of in je tas hebt gestopt. Nog eens kijken of je je echt pas om 9:00 uur hoeft te melden, om dan de volgende dag voor de zekerheid toch maar om 8:30 aan te komen in het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis begint de grote verrassingstocht. Gisteren was de verrassing er al direct aan de balie: “Nieuwe coassistent? Oh, dat weet ik niet hoor, weet je zeker dat je hier moet zijn?” Mini stress moment, de mail zei echt dat ik hier moest zijn, toch?!? Gelukkig had de mail inderdaad gelijk en wist de dokter wel dat ik kwam. De rest van de dag gaat ongeveer net zo, pasje laten maken, witte jas regelen bij de kledingautomaat, inloggegevens voor de computer met allemaal balies waar allemaal wat mis kan gaan. Witte jassen die je pas een dag later kunt halen, pasjes die weigeren te werken, inloggegevens die pas over een week beschikbaar zijn, het kan allemaal. Na een ochtend speurtocht lopen langs alle balies waar je je moest melden, kun je dan toch echt aan de slag.

In een verse witte jas uit de kledingautomaat, met je stethoscoop, lampje, reflexhamer, zakboekje van het betreffende specialisme, een notitieboekje, een paar pennen en een nood mueslireep in je jaszakken (ja dat past echt allemaal in de zakken van je witte jas) zoek je je weg naar de afdeling en kan je eindelijk beginnen. Vooral met handen schudden, net zo lang totdat je jezelf op vrijdagavond eraan moet herinneren dat je je niet meer aan iedereen hoeft voor te stellen met “Hoi, ik ben Sophie, de nieuwe coassistent”. Inmiddels ben ik halverwege deze eerste week en kan ik alleen maar bevestigen: het format is overal het zelfde, maar de verrassingen zijn overal weer anders. Gelukkig heeft een coassistent verrassend veel aanpassingsvermogen en went alles sneller dan dat je vooraf kunt bedenken. Volgende week weet ik niet meer beter. Tot de volgende eerste dag natuurlijk.