De mannen van de baan
Sinds ik in Maastricht woon, rijd ik geregeld trainingswedstrijdjes met de mannen op de baan in Geleen. Want daar word je groot en sterk van. Of in ieder geval, dat is het doel.
Koersen met de mannen van de baan is een ervaring op zich. De mix van ervaren (ex-)renners, fanatieke beginnelingen, mannen die hun koerscarrière in de trainingswedstrijden proberen te maken en de sporadisch verdwaalde vrouw geeft gegarandeerd een interessant trainingsuur. Over koersen op de baan zou ik een aantal blogs kunnen schrijven, koersen met mannen gaat immers altijd gepaard met ego’s die ook nog een plekje nodig hebben, niveau verschillen en mijn eeuwige hoop het achterwiel voor me te kunnen volgen. Maar vandaag wil ik het over iets anders hebben. Want terwijl wij daar rondjes aan het fietsen zijn, gebeurt er ondertussen iets bijzonders.
De mannen en vrouwen van de baan verzamelen zich. De mannen van de baan zijn namelijk niet alleen de mannen die mij zo laten afzien op de fiets. Het zijn ook de mannen en vrouwen van gemiddeld een jaar of 65+ die elke dinsdag en donderdag op de tribune zitten te kijken en je aanmoedigen alsof je leven er vanaf hangt. Het zijn de mannen en vrouwen die altijd koffie en koekjes klaar hebben staan; ” Nog helemaal naar Mestreech? Neem een koekje!” Het zijn de fotografen die elke week weer komen vastleggen hoe de renners zich vrijwillig binnenstebuiten keren op de fiets. Maar vooral zijn het de mannen die de koers organiseren. Met allerhande speciale koersen, opgedragen aan oude Limburgse wielerhelden, derny’s en tegenwoordig zelfs fietslessen voor de allerkleinsten doen zij hun best de wielerbaan weer net zo te laten leven als vroeger.
In de loop van de dikke 5 jaar die ik er nu kom zag ik een half uitgestorven wielerbaan groeien naar een plek met een eigen cultuur waar renners, pensionado’s en alles daar tussenin zich kan vermaken. Dus bij dezen, een kleine ode aan de mannen en vrouwen van de baan, die een eigen volksstam wisten te creëren en mij helpen om toch steeds een klein beetje sterker te worden op de fiets.
Oh en een hint aan de gemeente Sittard-Geleen. Kom eens een keer kijken op de baan, want ik denk dat er wel degelijk reden is om de baan te laten voortbestaan.
Heel mooi omschreven Sophie. Het is niet alleen maar hard fietsen op de wielerbaan. Saamhorigheid is de hoofdzaak. Ik ben trots op het wielerbaan Geleen team en zijn deelnemers.
Bedankt!