Die fiets-co

Wij co-assistenten praten onderling nogal eens over de verschillende dokters waar we mee in aanraking komen. We wisselen ervaringen en meningen uit en soms verzinnen we een bijnaam. Heel normaal allemaal, onderdeel van het verwerkingsproces zullen we maar zeggen. Gek genoeg was ik lichtelijk verbaasd toen ik erachter kwam dat dokters dat omgekeerd natuurlijk ook doen.

Samen met een van mijn mede co’s kleed ik me om in de kleedkamer bij de operatiekamers en wurm ik me in mijn compressiekousen. Omdat dit afwijkt van het normale omkleedproces, leg ik aan mijn medeco uit dat ik die kousen normaal gesproken gebruik na een zware training op de fiets, maar dat ze ook uiterst effectief zijn tegen loodzware benen na een hele dag staan op OK. Terwijl we praten over de kousen, komt een van de vrouwelijke chirurgen in opleiding met haar hoofd uit haar kluisje en roept ineens: Dus jij bent die fiets-co?!

Enigszins verbaasd kijk ik haar aan, die fiets-co? “Ja die fiets-co waar iedereen steeds zo jaloers op is, jij komt toch steeds op de fiets vanaf Maastricht?” Het kwartje valt en met een brede grijns kijk ik haar aan. “Ja, dat ben ik”. Snel zeg ik erbij: “maar er is nog een fiets-co hoor, we fietsen meestal samen”. Nu is het haar beurt om enigszins verward te kijken en te vragen: “maar er is toch een fiets-co die echt wedstrijden rijdt enzo?” Als ik bevestig dat ik dat inderdaad ben, knikt ze tevreden, de nieuwste roddel is bevestigd.

Met een brede grijns loop ik naar de OK, volgens mij ben ik geupgrade, van ‘die ene co-assistent’ naar ‘die fiets-co’.

*****Disclaimer: Een kleine ode aan mijn mede fiets-co Fleur, met wie ik elke week minstens 1x om 6 uur ’s ochtends vanaf Heerlen naar Maastricht fiets. Ik doe het om mijn trainingen wat efficiënter uit te voeren, zij gewoon omdat ze graag fietst. Dus, als morgenochtend mijn wekker om 5:30 afgaat denk ik even aan haar, fietsen is hartstikke leuk! Ook om 6:00 ’s morgens.