Rust is ook training

Soms heb ik zo’n dag, een dag dat ik er niet uit kom en continu aan het twijfelen ben. Trainen, of toch het plan aanpassen en een rustdag maken? Als trainer van een ander vind ik dat over het algemeen geen moeilijke vraag en kan ik een weloverwogen of beargumenteerd advies geven. Maar zodra het om mezelf gaat, dan wordt alles ineens een stuk ingewikkelder en ga ik twijfelen.

Aan de ene kant denk ik dan: Ik had voor vandaag sprints afgesproken met mezelf. Want ik moet en wil wel goed trainen, helemaal met het oog op het WK. Beter ga ik wel trainen.

Dan weer: Ja maar je hebt nu al zere benen en morgen ga je een tijdrit rijden. Word je er dan echt wel beter van?

Plots begint het buiten te regenen: zie je wel, it’s a sign, niet trainen.

Dan is er na 5 minuten al weer zon. Hmm, toch maar trainen dan?

Ik loop nog eens heen en weer, kijk naar mijn tijdritfiets, denk nog eens goed na. Wel trainen en een goede trainingsprikkel is goed, maar met deze benen een goede sprinttraining doen? Mwa, zie ik niet zo 123 gebeuren. Even losfietsen dan? Twijfels. Heen en weer geloop. Het schiet allemaal niet op zo.

Tot ik eindelijk een beetje rationeel ga nadenken. Stel ik was niet de renner, maar de trainer, wat zou ik dan zeggen? Juist ja: hard trainen werkt alleen als je daarna ook hard kunt herstellen, want daar word je uiteindelijk beter van.

Ik kijk nog eens naar mijn tijdritfiets, zeg hardop sorry King, en loop naar boven. Vandaag is de foamroller genoeg. Rust is ook training en morgen train ik weer op de fiets.

Heb jij ook wel eens discussie met jezelf of twijfels over je trainingsplan?

PS: Wil jij mij helpen onderweg naar het WK studenten? Kijk dan zeker even hier.