Posts by SophievBakel

Het kan

Het is inmiddels eind oktober en het is hoog tijd voor een update, want oktober is bedoeld voor evaluaties en nieuwe plannen. Zo ook dit jaar, maar dan een beetje anders. Niet alleen was afgelopen wegseizoen mijn beste seizoen ooit, het was ook mijn laatste jaar als coassistent. Sinds 1 oktober mag ik mijzelf namelijk dokter noemen. OMG, ja echt. Dat betekent ook dat mijn experiment is afgelopen en dat ik voor mezelf kan concluderen: het kan. Ik denk dat het prima mogelijk is om te koersen als coassistent. Het ging met vallen en opstaan, maar zoals bijna altijd gold ook hier: de aanhouder wint. Van finaal gelost worden tot mee sprinten in de top 10, ik deed het allemaal. In het begin vooral dat eerste, de laatste maanden meer dat tweede. Hoe het precies kan dat het dit jaar ineens wel lukte weet ik niet zo goed, maar sinds ik onderstaande regels volg gaat het wel iets makkelijker.... Read More

WK Studenten – Braga

Ik doe er al anderhalve week over om te bedenken wat ik nou precies in mijn “racereport” van het WK studenten wil schrijven en wat er nog meer in deze blog moet komen. Maar ik ben er nog steeds niet uit. Dus ik heb besloten dat ik maar stop met erover nadenken en gewoon ga vertellen hoe het was.... Read More

BeNeLadies

Als laatste voorbereiding op het WK voor studenten reed ik afgelopen week de BeNeLadies Tour. En ik reed hem uit!... Read More

Rust is ook training

Soms heb ik zo’n dag, een dag dat ik er niet uit kom en continu aan het twijfelen ben. Trainen, of toch het plan aanpassen en een rustdag maken? Als trainer van een ander vind ik dat over het algemeen geen moeilijke vraag en kan ik een weloverwogen of beargumenteerd advies geven. Maar zodra het om mezelf gaat, dan wordt alles ineens een stuk ingewikkelder en ga ik twijfelen.... Read More

Kampioenschappen

Nog een dikke twee maanden en dan is het experiment met mezelf “kan ik coassistent en wielrenster tegelijk zijn” afgelopen. Whut? Ja echt, over 2 maanden ben ik afgestudeerd!... Read More

De mannen van de baan

Sinds ik in Maastricht woon, rijd ik geregeld trainingswedstrijdjes met de mannen op de baan in Geleen. Want daar word je groot en sterk van. Of in ieder geval, dat is het doel. ... Read More

Groepsdruk

Groepsdruk

Traditioneel startte mijn wegseizoen afgelopen zaterdag in Strijen, de openingsklassieker voor het Nederlandse damespeloton zonder contract. Een haat-liefde verhouding is misschien wel de best passende omschrijving van mijn gevoel bij deze bizarre koers.  Ik reed er al in ongeveer alle weersomstandigheden die je je kunt voorstellen, kwam er al diep teleurgesteld maar ook dolgelukkig van thuis en heb al meermaals gezworen er nooit meer te zullen starten. Toch stond ik er weer, met datzelfde onbestemde gevoel als altijd. Want in Strijen weet je nooit wat het wordt, behalve dan dat het proces voor de start een complete chaos zal zijn. Zo traditioneel als dat het seizoen hier start, zo traditioneel is de chaos vooraf.... Read More

Practise what you preach

Op de laatste dag van januari lukt het me nog net om een begin te maken aan een van mijn goede voornemens. Na een drukke coschap tijd de afgelopen maanden lukte het me niet zo goed om ondertussen ook nog blogjes te schrijven, niet hier en niet voor TORQ. Jammer vond ik dat, maar ik wist gewoon even niet meer hoe ik het allemaal tegelijk geregeld kreeg.... Read More

Op gevoel

Drie keer is scheepsrecht en oefening baart kunst. Dus deze winter doe ik voor de derde keer een experiment met mezelf. De centrale vraag in het experiment komt ongeveer neer op: “kan ik naast mijn coschappen ook nog wielrenster zijn?”. De afgelopen twee jaar lukte dat met vlagen wel en niet en ontdekte ik al een aantal belangrijke do’s en don’ts. Ik ben er inmiddels achter dat zoiets als een vast regime of een vaste truc niet bestaat en dat ik eigenlijk elk coschap opnieuw aan het experiment kon beginnen. Ik besloot dan ook om het grote experiment 3.0 onder te verdelen in sub-experimenten.... Read More

Nieuwe normaal

Als coassistent doe je bijna niet anders: wennen aan een nieuwe plek. Erachter komen wat ‘normaal’ is op de afdeling waar je bent beland en hoe de rest van je leven om de normaal in het ziekenhuis heen past. En echt, elke keer weer dacht ik: “nou weet ik hoe het moet, de volgende keer vind ik ‘m minstens twee keer zo snel, die nieuwe normaal”. Niet dus. Ofja, een beetje misschien.... Read More